Nieuw reisverslag

In deze zomervakantie had ik toch nog de mogelijkheid om naar Gambia te gaan! Vandaar nu een verslag over wat ik deze tijd heb gedaan en hoe het gaat met iedereen in Gambia. Maandag 17 juli vertrok ik naar Gambia, waar ik na een lange vlucht aankwam en Buba mij stond op te wachten. Als je het vliegtuig uitstapt dan heeft Gambia een bepaalde lucht die je niet snel vergeet als je er een tijdje hebt gewoond en zelfs mist als je een tijdje in Nederland geweest bent. Een mix lucht van broeierigheid, regen en een soort brandluchtje. Ik kon deze weken gelukkig verblijven bij Lucie, waarmee ik heb samengewerkt op de Wullinkamma school. Zij is getrouwd met een Gambiaanse en woont nu samen met Pa en twee Gambiaanse kinderen. Heel fijn dat ik hier kon verblijven, aangezien ik na een dag bezoek brengen aan iedereen en zweten het wel zat was.

De eerste dagen ben ik druk geweest met het bezoeken van de sponsorkinderen met Lamin. Er waren 11 kinderen die gesponsord werden om naar school te gaan en het was goed om de ouders en de kinderen weer even te zien om ze te vragen hoe het met ze ging om te kijken hoe het met ze ging. O ja, Lamin ken ik nog van toen ik nog van toen ik in Gambia woonde. In één van de eerste weken leerde ik hem kennen als stage-leerkracht en hebben we samen les gegeven. Sindsdien hebben we dagelijks contact, zowel in Gambia als in Nederland. Hij bezoekt de sponsorkinderen en controleert of alles nog goed gaat op school. Ook geeft hij ze af en toe extra lessen. Alle sponsorkinderen vinden hem hélemaal geweldig.

Wat wel leuk is om te vertellen is dat verder veel in Gambia hetzelfde is gebleven. De minibusjes die namelijk gebruikt worden als vervoer zijn nog hetzelfde.. En vanuit Tanji, een vissersplaatsje, zijn die busjes wel grappig. De hele bus wordt volgeladen met vis en vervolgens gaat de bus rijden, vervolgens lekt de bus overal water met een vissengeur. Ondertussen is de chauffeur aan het bellen, inhalen, uitwijken voor geiten, schapen, kamelen, honden, katten, kinderen, oude mensen, mensen op een brommer en ga zo maar door. Ik moet in Gambia af en toe mijn hart vasthouden, maar eigenlijk altijd gaat het wel goed.
Daarnaast ben ik natuurlijk op bezoek geweest bij Buba. Buba ken ik al vanaf het begin en het is altijd leuk om weer bij hen langs te komen en iedereen in hun compound weer te zien. Ook Omar uit Banyaka heb ik weer bezocht. Omar is een verpleger die ik heb leren kennen in een ambulance twee jaar geleden, ik kreeg namelijk een lift naar Tanji toe en sindsdien zien we elkaar af en toe en bezoeken we elkaar. Leuk om eens een kijken op deze website: https://www.gambiagevenmetliefde.org/category/banyaka-clinic/

Ook heb ik natuurlijk de familie van Lamin bezocht in Tubakuta. Dit is ongeveer 1,5 uur reizen.. busje in, busje uit, busje in, busje uit en ga zo maar door. Leuk om even in een dorpje te zijn waar alles nog erg simpel is. Bijzonder om te zien hoe mensen met weinig middelen kunnen leven.
Daarnaast ben ik met een paar kinderen naar het strand geweest en hebben we een slaapfeestje gehad bij Lucie thuis. Nou ja, slaapfeestje.. met 4 kinderen in bed en een vochtigheidsgraad van 90%, dat was dus niet echt slapen. De ochtend hierna heb ik Mustapha Manneh bezocht, Mustapha is een mensenrechtenactivist. Hij heeft een tijdje in Malta gestudeerd en is nu weer terug in Gambia. Hij heeft veel gewerkt aan de presidentsverkiezingen, en was niet veilig in Gambia. Gelukkig is nu alles goed en is Mustapha weer in Gambia.

Met eigenlijk sponsorkinderen gaat het erg goed! Ze doen het erg goed op school en de resultaten zijn ‘excellent’, aldus de directeur van de school. Wel leuk om te vertellen is dat sommige kinderen nu bijna twee jaar naar school gaan en ze al bijna op een goed niveau zitten voor alle vakken. De Tanji Life Nursery and Lower Basic school is zo als ik het zie een erg goede school waar deze kinderen echt iets leren en vooruitgaan. De directeur van de school had afgelopen jaar nog wel een vraag aan me.. Of er nog andere kinderen gesponsord konden worden.. Nu hebben we afgelopen jaar op de school waar ik nu werk, de Borgwal, een groot bedrag opgehaald voor Gambia en een deel van het geld kan dus gaan naar nieuwe sponsorkinderen. Superfijn! Deze kinderen heb ik wel eerst bezocht, ik wilde namelijk wel eerst kijken of ze echt een sponsor nodig hebben. Met Lamin ben ik deze kinderen gaan bezoeken. Een nieuw sponsorkind is Alieu, een jongen van ongeveer 8 jaar oud. Hij is een paar maanden geleden gevallen en kan nu bijna niet lopen. Hij wilt wel graag naar school gaan, maar heeft ook extra hulp nodig van zijn moeder. Zijn vader is gehandicapt en kan niet lopen. De volgende keer wil ik hem laten checken in een ziekenhuis of er iets aan gedaan kan worden, aangezien hij er veel pijn aan heeft. Toch fijn dat hij nu gesponsord kan worden. Het tweede sponsorkind is een aangenomen meisje, waar de familie voor zorgt. Haar ouders leven nog wel, maar zelf heeft de familie geen idee waar en hoe. Daarnaast wordt er nu nog een jongetje gesponsord waarvan de vader is overleden, de moeder heeft het moeilijk thuis. Bij elkaar worden er nu dus 14 kinderen gesponsord. Een ander meisje, die beide ouders heeft verloren, ga ik de volgende keer nog bezoeken. De familie zorgt voor haar, maar hebben geen geld om haar naar school te sturen.

Ook nog leuk om te vertellen is dat Ansumana nu de lerarenopleiding aan het doen is. Vorig jaar kon hij hier niet aan beginnen, omdat hij verschillende vakken op school niet had gehaald. Hij is toen gesponsord met extra lessen en boeken, en heeft die vakken nu gehaald. Hij is nu met de opleiding bezig en staat zelfs al voor de klas!

In deze tijd was het regenseizoen. Dat betekent dat het heel erg warm en vochtig is en dat er af en toe plensbuien kunnen vallen. Dit was wel eventjes wennen, maar toch als vanouds! Ook ben ik nog een paar keer met Babuccar weg geweest. Babuccar ken ik al sinds ik in Gambia woon, aan het begin was hij nog een klein jongetje van 2,5 jaar oud, maar nu wordt het echt een grote jongen. Leuk om te zien!

Ik hoop dat jullie het leuk vonden dit verslag te lezen. Ik weet niet wanneer ik weer naar Gambia ga, maar dat zal waarschijnlijk niet heel lang duren. Tot het volgende verslag!