Cultuur snuiven
Door: Jordy
Blijf op de hoogte en volg Jordy
02 November 2013 | Gambia, Bijilo
De afgelopen twee weken heb ik weer veel gezien in Gambia. Ik dacht dat ik deze woensdag over de helft van mijn tijd zat, aangezien mijn vlucht van Banjul naar Amsterdam 16 december zou zijn. Deze is gecanceld, waardoor ik nu de 20e terug vlieg naar Nederland.
De laatste weken zijn er hier steeds meer blanken te zien in de toeristenomgeving, omdat het toeristenseizoen twee weken geleden officieel geopend is. Vorige week was het herfstvakantie in Nederland, waardoor veel mensen voor een weekje naar Gambia kwamen om van de zon te genieten. Het was best raar om in één keer zoveel blanke mensen te zien, maar aan de andere kant was het wel fijn. Wanneer ik op het strand was of wanneer ik gewoon op straat liep, werd ik constant aangesproken. In de komende tijd zal dit wat minder worden aangezien alle ‘bumsters’ nu meerdere blanke prooien hebben. Ik merk wel dat als ik in de minder bekende buurten kom, waar geen toeristen komen, vooral kinderen het helemaal geweldig(of juist helemaal niet geweldig) vinden. Zo was ik twee weken geleden in een compound met Buba, en er kwam een meisje van ongeveer 8 jaar binnen. Die begon spontaan te huilen, omdat ze me eng vond, leuke ontmoeting dus.
Ik ben al helemaal gewend aan het Gambiaanse eten en de zogenaamde ‘Ataya’s’(sterke groene thee). Eerst had ik wat last van mijn maag, maar ik denk dat ik nu een echte Gambiaan aan het worden ben, dus als ik in Nederland ben, kan ik alles eten wat ik maar wil. Iedereen kookt hier trouwens op houtskool, grote pannen, kleine pannen, Ataya’s. Veel jonge mannen hier zitten gewoon langs de weg in groepjes Ataya’s te maken. Ze hebben een soort ijzeren bak waarin ze houtskool doen, dit steken ze aan. Vervolgens doen ze water in een theepotje, dit laten ze koken, ze doen de thee erbij en laten het koken. Vervolgens spelen ze minstens een half uur met de thee door het in kopjes over te gieten, er suiker bij te doen, het theepotje van het vuur te halen etc. etc… Gewoon een activiteit tegen de verveling dus.
De Gambianen zijn hele relaxte mensen. Gebeurt vandaag iets niet wat ze hadden moeten doen, dan gebeurt het morgen wel, of volgende week. Dit is ook te zien aan hoe de meeste Gambianen al lopen of geld teruggeven in een winkeltje.
Voor zover ik het nu gezien heb, is Gambia een arm land. Maar één ding wat erg belangrijk is, is water. Iedereen kan hier water krijgen uit een waterput of een ‘kraan’, niemand zal dus omkomen van de dorst. De meeste mensen leven hier bij elkaar in compounds met hun familie, vrienden, kennissen of wat dan ook, soms wel met zijn dertigen bij elkaar. Compounds bestaan uit verschillende kleine huisjes, vaak gemaakt van ijzeren platen, de mensen slapen vaak op de grond op een matras. De basisbehoeften zijn er dus, maar als je beseft dat de gemiddelde Gambiaan ongeveer 50 dalasi(1 euro) per dag verdiend(een werkdag van vaak 12 uur!) dan is dat niet veel. Je ziet veel kinderen in kapotte kleding, kinderen die niet naar school gaan, jonge Gambiaanse vrouwen met kinderen. Veel Gambiaanse vrouwen komen gerust op de weg vragen of je hun school wilt betalen. En de mannen? Die zitten vaak alleen langs de kant van de weg Ataya’s te drinken. Verder zijn werkelijk alle wegen hier vol met gaten en rijden auto’s met schapen op het dak of in de kofferbak aan alle kanten van de wegen. In de minibusjes hier wil je trouwens echt niet zitten, vaak zitten de ramen dicht en zitten er 30 mensen in plaats van 15 in. Ook kopen mensen gewoon schapen en geiten en nemen dit in de bus(al dan niet óp de bus) mee.
Vorige week woensdag ben ik met Del voor de tweede keer naar de Wullinkama schools en de medische kliniek geweest. Del is een Engelse vrouw die hier langer dan tien jaar woont, die veel aan sponsoractiviteiten doet, waaronder het opzetten van een Nursery school(kleuterschool) Lower basic school(groep 4 tot 8) en een medische kliniek. Ik heb meegekeken in de lessen en afspraken gemaakt met de basisschooldirecteur dat ik over twee weken één dag in de week terug kom om studenten te begeleiden. Er stonden nu namelijk 3 studenten voor de klassen, zonder enige ervaring in het onderwijs, zonder begeleider. Als afscheid kreeg ik een kaart met Bedankt Jordy, en dat ze blij waren dat ik hen had ontmoet. Ze waren erg trots op deze kaart, dus er moest natuurlijk een foto van worden gemaakt.
In het weekend ben ik met Buba naar het Abuko Nature Reserve geweest. Ik vond het eerst een beetje saai klinken, een natuurreservaat. Toch was het leuk, het is net of je in de jungle loopt met apen vogels en andere beesten. Ook hadden ze er hyena’s en reuzenschildpadden. Vervolgens zijn we naar Buba’s compound gegaan voor lunch: rijst met vis en groenten.
Deze week heb ik gewoon lessen gegeven in Hart House, er waren wat kinderen ziek, zodat ik de lessen van de week ervoor niet kon doorzetten. Ik heb wel wat nieuwe ervaringen met de kinderen met leerproblemen, maar het blijft erg lastig sommige kinderen te onderwijzen. Aan het einde van de dag help ik de kinderen met douchen etc., dit is niet echt een pretje in de warmte.
Woensdag was het dan zover, de eerste Beachday van dit droge seizoen. 8 kinderen van Hart House kunnen één keer in de maand met 15 kinderen van de Wullinkama School mee naar het strand. Zo ook deze woensdag. De kinderen die mee mochten, vonden het erg spannend. Eerst moesten ze namelijk in de bus naar het strand toe wat al een hele belevenis was. Veel kinderen waren nog nooit bij het strand geweest. Veel Gambianen zijn namelijk bang voor het strand, omdat ze niet kunnen zwemmen. Ze maken hun kinderen bang, zodat ze niet bij het water durven te komen en verdrinken. Eenmaal bij het strand aangekomen waren er nog meer Engelse vrijwilligers die hier wonen die ik heb geholpen bij het opzetten van de spellen. De kinderen van de Wullinkama School kwamen aan en we konden beginnen met de spelletjes, hierna zijn we gaan zwemmen met de kinderen in de zee, wat ze helemaal geweldig vonden. Na het zwemmen, zat de Gambiaanse drumband klaar om muziek te gaan maken in de Bantaba(overdekte strandtent). De kinderen gingen helemaal los op zijn afrikaans, dat betekent dus stampen op de vloer en gekke bewegingen maken met de handen. Het was leuk om te zien hoe de kinderen genoten van de aandacht en de leuke activiteiten.
Donderdagavond ben ik met Alieu(bijna iedereen heet hier Alieu of Buba) naar zijn compound geweest. Alieu is een PABO student, en zit in het tweede jaar. Met hem ben ik 4 weken geleden naar de Teacher College(PABO) geweest om te kijken. Toen waren er nog geen lessen, daarom ga ik deze woensdag met Alieu terug naar de Teacher College of Brikama om de lessen te bekijken. Alieu woont in een compound in een snikhete kamer van 2 bij 3 met alleen een matras op de grond en wat studieboeken. Hij krijgt eten van de huismoeder. We hebben wat Ataya’s gedronken en wat gepraat met zijn mede-compound-bewoners(eentje had een ajax tenue) die één zin in het Nederlands konden: ‘Hoe haat het het jou?’.
Het weer is hier aan het veranderen. De afgelopen week is er geen regen meer gevallen en de luchtvochtigheid is gedaald, waardoor je niet zoveel meer zweet. Volgens de Gambianen wordt het nu koud in Gambia, omdat in de nacht de temperatuur kan dalen tot 20 graden(en overdag het gewoon rond de 34 graden blijft). Gisteren kwamen we terug van een restaurant, de securityguard deed het hek open en had een muts op, twee truien aan en dikke sokken. In de auto zagen we dat het nog gewoon 30 graden was om 22:30, best apart.
Donderdag ga ik met Geoff en twee kinderen die niet kunnen lopen naar Banjul toe om naar een fysio te gaan. We gaan kijken of ze bepaalde oefeningen kunnen doen waardoor ze hun lichaam beter kunnen gebruiken. Zaterdag komen mijn ouders hier, waardoor ik een weekje met hen kan sightseeën.
Dit was het dan weer voor deze twee weken, jullie horen well weer van me.
Groetjes Jordy
De laatste weken zijn er hier steeds meer blanken te zien in de toeristenomgeving, omdat het toeristenseizoen twee weken geleden officieel geopend is. Vorige week was het herfstvakantie in Nederland, waardoor veel mensen voor een weekje naar Gambia kwamen om van de zon te genieten. Het was best raar om in één keer zoveel blanke mensen te zien, maar aan de andere kant was het wel fijn. Wanneer ik op het strand was of wanneer ik gewoon op straat liep, werd ik constant aangesproken. In de komende tijd zal dit wat minder worden aangezien alle ‘bumsters’ nu meerdere blanke prooien hebben. Ik merk wel dat als ik in de minder bekende buurten kom, waar geen toeristen komen, vooral kinderen het helemaal geweldig(of juist helemaal niet geweldig) vinden. Zo was ik twee weken geleden in een compound met Buba, en er kwam een meisje van ongeveer 8 jaar binnen. Die begon spontaan te huilen, omdat ze me eng vond, leuke ontmoeting dus.
Ik ben al helemaal gewend aan het Gambiaanse eten en de zogenaamde ‘Ataya’s’(sterke groene thee). Eerst had ik wat last van mijn maag, maar ik denk dat ik nu een echte Gambiaan aan het worden ben, dus als ik in Nederland ben, kan ik alles eten wat ik maar wil. Iedereen kookt hier trouwens op houtskool, grote pannen, kleine pannen, Ataya’s. Veel jonge mannen hier zitten gewoon langs de weg in groepjes Ataya’s te maken. Ze hebben een soort ijzeren bak waarin ze houtskool doen, dit steken ze aan. Vervolgens doen ze water in een theepotje, dit laten ze koken, ze doen de thee erbij en laten het koken. Vervolgens spelen ze minstens een half uur met de thee door het in kopjes over te gieten, er suiker bij te doen, het theepotje van het vuur te halen etc. etc… Gewoon een activiteit tegen de verveling dus.
De Gambianen zijn hele relaxte mensen. Gebeurt vandaag iets niet wat ze hadden moeten doen, dan gebeurt het morgen wel, of volgende week. Dit is ook te zien aan hoe de meeste Gambianen al lopen of geld teruggeven in een winkeltje.
Voor zover ik het nu gezien heb, is Gambia een arm land. Maar één ding wat erg belangrijk is, is water. Iedereen kan hier water krijgen uit een waterput of een ‘kraan’, niemand zal dus omkomen van de dorst. De meeste mensen leven hier bij elkaar in compounds met hun familie, vrienden, kennissen of wat dan ook, soms wel met zijn dertigen bij elkaar. Compounds bestaan uit verschillende kleine huisjes, vaak gemaakt van ijzeren platen, de mensen slapen vaak op de grond op een matras. De basisbehoeften zijn er dus, maar als je beseft dat de gemiddelde Gambiaan ongeveer 50 dalasi(1 euro) per dag verdiend(een werkdag van vaak 12 uur!) dan is dat niet veel. Je ziet veel kinderen in kapotte kleding, kinderen die niet naar school gaan, jonge Gambiaanse vrouwen met kinderen. Veel Gambiaanse vrouwen komen gerust op de weg vragen of je hun school wilt betalen. En de mannen? Die zitten vaak alleen langs de kant van de weg Ataya’s te drinken. Verder zijn werkelijk alle wegen hier vol met gaten en rijden auto’s met schapen op het dak of in de kofferbak aan alle kanten van de wegen. In de minibusjes hier wil je trouwens echt niet zitten, vaak zitten de ramen dicht en zitten er 30 mensen in plaats van 15 in. Ook kopen mensen gewoon schapen en geiten en nemen dit in de bus(al dan niet óp de bus) mee.
Vorige week woensdag ben ik met Del voor de tweede keer naar de Wullinkama schools en de medische kliniek geweest. Del is een Engelse vrouw die hier langer dan tien jaar woont, die veel aan sponsoractiviteiten doet, waaronder het opzetten van een Nursery school(kleuterschool) Lower basic school(groep 4 tot 8) en een medische kliniek. Ik heb meegekeken in de lessen en afspraken gemaakt met de basisschooldirecteur dat ik over twee weken één dag in de week terug kom om studenten te begeleiden. Er stonden nu namelijk 3 studenten voor de klassen, zonder enige ervaring in het onderwijs, zonder begeleider. Als afscheid kreeg ik een kaart met Bedankt Jordy, en dat ze blij waren dat ik hen had ontmoet. Ze waren erg trots op deze kaart, dus er moest natuurlijk een foto van worden gemaakt.
In het weekend ben ik met Buba naar het Abuko Nature Reserve geweest. Ik vond het eerst een beetje saai klinken, een natuurreservaat. Toch was het leuk, het is net of je in de jungle loopt met apen vogels en andere beesten. Ook hadden ze er hyena’s en reuzenschildpadden. Vervolgens zijn we naar Buba’s compound gegaan voor lunch: rijst met vis en groenten.
Deze week heb ik gewoon lessen gegeven in Hart House, er waren wat kinderen ziek, zodat ik de lessen van de week ervoor niet kon doorzetten. Ik heb wel wat nieuwe ervaringen met de kinderen met leerproblemen, maar het blijft erg lastig sommige kinderen te onderwijzen. Aan het einde van de dag help ik de kinderen met douchen etc., dit is niet echt een pretje in de warmte.
Woensdag was het dan zover, de eerste Beachday van dit droge seizoen. 8 kinderen van Hart House kunnen één keer in de maand met 15 kinderen van de Wullinkama School mee naar het strand. Zo ook deze woensdag. De kinderen die mee mochten, vonden het erg spannend. Eerst moesten ze namelijk in de bus naar het strand toe wat al een hele belevenis was. Veel kinderen waren nog nooit bij het strand geweest. Veel Gambianen zijn namelijk bang voor het strand, omdat ze niet kunnen zwemmen. Ze maken hun kinderen bang, zodat ze niet bij het water durven te komen en verdrinken. Eenmaal bij het strand aangekomen waren er nog meer Engelse vrijwilligers die hier wonen die ik heb geholpen bij het opzetten van de spellen. De kinderen van de Wullinkama School kwamen aan en we konden beginnen met de spelletjes, hierna zijn we gaan zwemmen met de kinderen in de zee, wat ze helemaal geweldig vonden. Na het zwemmen, zat de Gambiaanse drumband klaar om muziek te gaan maken in de Bantaba(overdekte strandtent). De kinderen gingen helemaal los op zijn afrikaans, dat betekent dus stampen op de vloer en gekke bewegingen maken met de handen. Het was leuk om te zien hoe de kinderen genoten van de aandacht en de leuke activiteiten.
Donderdagavond ben ik met Alieu(bijna iedereen heet hier Alieu of Buba) naar zijn compound geweest. Alieu is een PABO student, en zit in het tweede jaar. Met hem ben ik 4 weken geleden naar de Teacher College(PABO) geweest om te kijken. Toen waren er nog geen lessen, daarom ga ik deze woensdag met Alieu terug naar de Teacher College of Brikama om de lessen te bekijken. Alieu woont in een compound in een snikhete kamer van 2 bij 3 met alleen een matras op de grond en wat studieboeken. Hij krijgt eten van de huismoeder. We hebben wat Ataya’s gedronken en wat gepraat met zijn mede-compound-bewoners(eentje had een ajax tenue) die één zin in het Nederlands konden: ‘Hoe haat het het jou?’.
Het weer is hier aan het veranderen. De afgelopen week is er geen regen meer gevallen en de luchtvochtigheid is gedaald, waardoor je niet zoveel meer zweet. Volgens de Gambianen wordt het nu koud in Gambia, omdat in de nacht de temperatuur kan dalen tot 20 graden(en overdag het gewoon rond de 34 graden blijft). Gisteren kwamen we terug van een restaurant, de securityguard deed het hek open en had een muts op, twee truien aan en dikke sokken. In de auto zagen we dat het nog gewoon 30 graden was om 22:30, best apart.
Donderdag ga ik met Geoff en twee kinderen die niet kunnen lopen naar Banjul toe om naar een fysio te gaan. We gaan kijken of ze bepaalde oefeningen kunnen doen waardoor ze hun lichaam beter kunnen gebruiken. Zaterdag komen mijn ouders hier, waardoor ik een weekje met hen kan sightseeën.
Dit was het dan weer voor deze twee weken, jullie horen well weer van me.
Groetjes Jordy
-
02 November 2013 - 12:40
Kevin:
Neeffie!
Wat mooi om al je verhalen en ervaringen te lezen!!
Je maakt wel wat mee zeg... Alles is daar zo anders dan hier..
Ik moet wel zeggen dat uit dit verhaal me wel duidelijk is geworden waarom voetballers uit die landen hier in Nederland in de herfst soms al met handschoenen aan voetballen ;)
Als ze daar al met 30 graden met een muts en sjaal omstaan dan gaat er iets volgens mij niet goed ;)
Heel erg veel plezier en ervaringen nog daar!! :D
Ik kijk uit naar je volgende verslag!!
Groetjes, Kevin -
02 November 2013 - 13:46
Wilco:
Jordy, geweldig dat je dit allemaal meemaakt!
Tot volgende week, ik ben heel benieuwd en sta te popelen om je weer te zien!!
XX Wilco -
02 November 2013 - 14:07
Opa En Oma V.d. B:
Hoi lieve Jord,
Wat hebben we weer genoten van je verslag, wat je daar allemaal meemaakt is geweldig.
Als je weer terug bent in Nederland zul je het hier wel heel saai vinden, maar dat went hoop ik snel.
Ook het verslag van Cisska hebben we met veel plezier gelezen, wat zullen jullie elkaar veel te vertellen hebben in december. Als alles volgens plan verloopt ben je dus met Kerst weer in het Veen. Gezellig!!!
Maar eerst volgende week fijn met je ouders alle bijzonderheden van Gambia laten zien, en genieten van elkaar. Ze kunnen niet wachten.
Ohja Jord, vanmorgen met je moeder naar de gemeentemarkt van de Sionskerk geweest, dat heb je deze keer gemist, en wat denk weer HELEMAAL niets gewonnen.
Dit was het dan weer Jor, we spreken elkaar hopelijk dit weekend nog.
Liefs opa en oma XXXXXX -
02 November 2013 - 17:21
Nelleke:
Hoi Jor, hoe meer ik lees des te meer zin ik krijg om je te zien en alles daar te bekijken, nog 7 nachtjes slapen.... valt eigelijk wel mee he, xxxxx en tot gauw -
03 November 2013 - 09:39
Diana:
Hoi Jordy, wat super leuk dat we je verhalen al kunnen lezen.Leuk dat je zo veel verschillende dingen doet. Geniet nog maar daar, hopelijk krijg jij het ook niet koud ;-). Liefs Diana -
03 November 2013 - 14:58
Opa En Oma Kanis:
Hallo Jordy, we hebben je verslag gelezen en merken wel dat je heel veel meemaakt en als je
weer thuis bent kun je waarschijnlijk wel een boek schrijven!
Nog een week dan komen je ouder op bezoek, daar zal je wel naar uitkijken en we hopen dat je een
heel fijne week met ze hebt.
Nou Jordy, nog een mooie tijd gewenst en een zoen van oma en een groet van opa. -
04 November 2013 - 12:03
Ariette Bouwmeester:
Dag Jordy,
Wat een boeiende tijd maak jij mee. Ik ben ook erg benieuwd naar de pabo ervaringen daar. Ik heb nu ontdekt hoe ik kan reageren. Wat mooi dat je zo van alles meemaakt en in contact komt met de cultuur. Dan snap je ook veel beter waarom mensen op een bepaalde manier reageren. Heel boeiend om naderhand te horen wat jij hebt gedaan daar in het onderwijs en hoe je onze inzichten daar hebt kunnen toepassen.
Nog een goede tijd gewenst.
Groetjes,
Ariette Bouwmeester -
08 November 2013 - 13:58
Gerda Van De Bunt:
Hoi Jordy,
Volg je blog al vanaf begin en het is ontzettend leuk om te lezen wat je allemaal meemaakt in Gambia en Harthouse. Wat zal het wennen zijn in Nederland als je eenmaal weer terug bent. Het weer (koud hier) en ook onze gehaaste manier van leven, wij zijn altijd druk en met van alles bezig. Geniet vooral nog van de relaxtheid van Gambia, je moet er hier straks weer vol tegen aan. Morgen arriveren je ouders, zij kijken er ontzettend naar uit om je zien. Je hebt natuurlijk heel veel aan ze te vertellen en te laten zien. Wij wensen je een hele fijne week met je ouders en natuurlijk suc6 gewenst met alle dingen die je doet in Gambia en Harthouse. En laat ons vooral meegenieten via je Blog.
Groetjes Martin, Gerda, Joanne & Alexander, Sjoerd. -
19 November 2013 - 15:49
Willy Van Soest:
Hallo Jordy,
Net terug uit Gambia je weblog opgezocht. Wat een herkenning en zo leuk de activiteiten
Van het Harthouse van ' de andere kant' te lezen. Zorg je goed voor Aja! Geniet nog fijn
Van die lieve mensen en het mooie weer. In december bij je thuiskomst heb jij de muts en handschoenen echt nodig. Hartelijke groet Willy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
